5 sterren op onze bso – column van Ingeborg van Rijssel

Ik word vandaag uitgenodigd in restaurant ‘Het Lekkertje’. De trotse serveerster, met een wit kanten schortje voor, laat mij plaatsnemen op het terras en vraagt beleefd wat ik wil eten. Ze heeft een notitieblokje vast en tikt met haar pen ongeduldig op haar kin. Verwachtingsvol kijkt zij mij aan. Wat gaat het worden? Ik ben de voedingscoach binnen ons team en vraag natuurlijk naar een salade, maar zij schudt heftig met haar hoofd. Haar blonde vlecht springt in het rond. Wij hebben alleen ongezonde dingen, zegt zij stellig en veegt vervolgens haar snotneusje even af aan haar mouw…“Oké, heeft u dan misschien een menukaart voor mij?” vraag ik dan. Waarop ik drie A4tjes krijg met vrolijke kroketten, kaassoufflé’s, frikandellen, patat en ijs. Inderdaad, lekker én behoorlijk ongezond.

Patatjes en kaassoufflé’s

Ik bestel patatjes en kaassoufflé’s en een muntthee. De serveerster maakt woeste bewegingen met haar pen over het notitieblokje en draait zich om richting de keuken. (ik hoop dat ze straks nog uit haar eigen krabbels komt.) Hier is de kokkin te zien, met eenzelfde wit kanten schortje voor. Er wordt druk overlegd daar, zie ik. De serveerster mag niks meer doen. De kokkin neemt nu de leiding en serveert haar blonde collega de keuken uit. Deze staat een beetje beteuterd op het terras en kijkt verveeld om zich heen, met een steelse blik naar de kokkin in de keuken. Ik ben de enige op het terras dus kijkt zij werkloos toe.

Het duurt haar echter allemaal veel te lang. “De thee is klaar”, roept ze opeens en trekt een bekertje uit de keuken weg. De kokkin schreeuwt moord en brand, maar moet bij de kaassoufflé’s blijven en kijkt gepikeerd toe hoe de serveerster er met de thee vandoor gaat. Woest gaat haar lepel door de pan met patatjes. Ze schreeuwt naar haar collega dat dat niet de afspraak was! Ik ben blij met mijn muntthee; een pastel Ikea-kopje met op de bodem, hé, een groen plastic blaadje van het Ikeaplantje…. Mmm, lekkere muntthee hoor en ik kijk blij op naar de serveerster. Ze glundert helemaal en trekt zich niets aan van de kokkin in de keuken. Dit is haar moment. Haar debuut. 

Wat een geweldig restaurant!

De kokkin roept opeens: “Eten is klaar!”, en duwt de verbouwereerde serveerster opzij om mijn gerechten rammelend op het tafeltje te zetten. Ze legt vervolgens even uit wat er op mijn bord ligt. Dit heeft zij vaker meegemaakt, denk ik lachend. Ik krijg mijn kaassoufflé’s (gele LEGO) met daar bij patatjes (gele Knexx) en een onzichtbare saus op een ieniemienie bordje ernaast. Ze is zichtbaar apetrots op het resultaat. Mjam mjam mjam doe ik en knabbel aan de LEGO en de Knexx. Ik doop ze vervolgens in de onzichtbare saus en doe mijn ogen even dicht om de smaak goed door te laten dringen. Ik lach naar de kokkin. “Smaakt het?” vraagt ze. Zo attent! De muntthee gooi ik in één keer achterover, maar ik moet het blaadje nog wel even stiekem uitspugen. De kokkin en haar collega staan er verrukt bij. Wat een geweldig restaurant zeg ik en wat een alleraardigst personeel. Ik denk dat ik morgen terugkom! 

Als dank mag ik nog een ijsje uitkiezen. Ik ben dol op chocolade-ijs zeg ik. Hebben jullie dat? Even kijken ze elkaar verschrikt aan, maar al gauw weet kokkie het ijs te vinden. Ik krijg vervolgens een roze schaaltje volgeladen met (Wasco) chocolade ijs. Ohhhh wat een heerlijkheid! 

Naar de opvang

Plotseling gaat de serveerster tegenover mij zitten en trekt haar schort uit. Ik kijk haar nieuwsgierig aan en vraag of zij misschien ook iets wil eten? Ze kijkt mij schuin aan en lacht. “Nee! Nu ben ik jouw kind!”, roept ze blij. Ik proest mijn chocoladewasco -ijsje uit en kijk haar verwonderd en met grote ogen aan. Echt??? (Wacht even. Ik moet mijn rol even opnieuw zoeken nu. Mijn verloren kind zit tegenover mij. Leef je in!) Wat geweldig! “Waar was je al die tijd?”, vraag ik superblij. We lachen allebei en ik knuffel haar. Dan springt ze op en zegt dat ik haar naar de opvang moet brengen en dat ik naar mijn werk moet. De kokkin trekt haar schort uit en past ook haar rol probleemloos aan. Als op commando. De setting is veranderd; zij is de juf nu. Ik geef ‘mijn kind’ een knuffel en draag haar over aan juf kokkie. Deze loopt inmiddels met een baby op haar arm en zingt een slaapliedje.“Ze mag alles hebben hoor. Als het maar wel gezond is!", roep ik haar nog na en zwaai mij een weg door het terras. 

5 sterren restaurant ‘Het Lekkertje’ is omgetoverd in 5 sterren Ska Kinderopvang…

Geschreven door Ingeborg van Rijssel, pedagogisch werker bij Ska Kinderopvang