Lieve Harry – blog van Clementine Stegerman

Toen ik voor het eerst kennis maakte met Harry was ik sceptisch. Ik liep niet direct warm voor het zwart witte boek met die Engelse poes. Inmiddels blijkt dat er veel meer kleur in zat dan ik ooit kon vermoeden. Harry is een hit bij de kinderen van kinderdagverblijf de Dobbelsteen (en vlinder Vera volgt op een respectvolle fladderende afstand). Hoe heeft het zover kunnen komen.

Stoer en gezond

Allereerst is Harry een stoere kat. Als het koud is, doet hij zijn jas aan en gaat gewoon met de kinderen op de slee mee naar buiten. Hij leeft gezond, hij beweegt veel tussen alle groepen. De ene keer is hij op de blauwe groep en even later is hij weer terug op de rode groep. Daarnaast eet hij zijn groenten en fruit, net als de kinderen.

Ieder kind een eigen beeld van Harry

Ook vindt hij het ook niet erg dat ieder kind een ander beeld van hem heeft. Dan zit je als kater toch goed in je vel. Vandaag mocht iedereen van een pannenkoek een eigen Harry maken. Uiteraard de mond, de neus, de ogen en de oren. Maar er moest natuurlijk ook een staart bij (met dank aan de komkommer die zichzelf beschikbaar stelde), haren van soepstengels en de druiven werden de poten ("Anders kan hij toch niet lopen, Clementine"). Harry zat er tussen, keek er naar en zag dat het goed was.

De lol spat eraf

Als ik terugblader in Harry’s dagboek en zie ik wat er nog meer gebeurd is, dan zie ik de lol er van afspatten. Op woensdag heeft Harry zijn tijdelijke huis, een kartonnen doos, beschikbaar gesteld voor een wetenschappelijk experiment. In de kring mochten alle kinderen om de beurt een kan met water over zijn huis gooien. En inderdaad net als in het boek bleef er weinig meer van over. 

Brexit of niet, Harry mag bij ons blijven.

Clementine Stegerman

Clementine is pedagogisch werker op Ska-kindcentrum de Dobbelsteen